Catatan ini dikarang sempena menjelang hari ulangtahun bumi
kelahiran . Di kesempatan ini, ingin dititipkan
sebuah kisah pejuangan yang
mungkin asing dibibir dan telinga kita. Nama-nama mereka tidak diukir gah di dalam
lipatan sejarah merah bangsa. Kisah -kisah mereka tidak ditugukan untuk tatapan generasi-generasi yang
mendatang. Apatah lagi untuk meminta dikalungkan bunga-bunga rampai di pusara
mereka sebagai perwira bangsa. Ini
adalah kisah pejuang yang tidak menagih sanjungan, walau darah telah
dipertaruhkan demi negara tercinta.
Sejarahnya bermula hampir seiring dengan tarikh kelahiran
tanah ini. Pada 15 Ogos 1957, di sebuah Kem di Kajang, seramai 89 anak watan
telah berikrar memberanikan diri untuk mempertahankan segenap lapisan tanah daripada petualang negara. Mereka ini adalah
pelopor di kalangan anak-anak muda yang digelar sebagai anak-anak meriam di dalam Malayan
Federation Battery. British sebelum itu ragu akan kemanpuan warga tempatan
untuk menyertai pasukan meriam yang memerlukan ketangkasan mengendali
kerumitan senjata ini. Namun mereka ini adalah anak- anak muda berjiwa
kental di sebalik dentuman halilintar
yang telah mengugah-gerunkan semangat musuh. Di sebalik setiap letusan dan debu kiamat daripada tembakan
meriam ini, berdiri gagah anak-anak-anak muda berjiwa besar. Ketangkasan mereka
menghancur-leburkan musuh dengan ketepatan sasaran di kedudukan musuh tidak
dapat disangkal dan dibandingkan. Ini bukan kerja mudah kerana silap langkah,
akan bencana pada sahabat sendiri. Dan tanpa mereka ini, amatlah sukar untuk
sesebuah pasukan infantri untuk bertahan
dan melancarkan serangan.
Sejak tertubuhhnya pasukan
ini, peranan dan perjuangan mereka amat penting. Anak- anak meriam ini telah menghadapi pelbagai ancaman bermula sejak
darurat, konfrantasi sehingga lenyapnya militan komunis di negara ini. Dentuman
tembakan sulung dengan meriam jenis 25 pounder, dibedil dengan jayanya oleh
PW II Ahmad Tajudin pada Oktober 1957 di Sri Menanti, Negeri Sembilan dalam operasi
membantu SAS New Zealand . Mereka
juga diaturgerakkan di kawasan Rawang
-Kuala Kubu Baru yang bermula dengan
operasi serangan udara Lincoln Bombers dari Singapura , diikuti dengan tembakan meriam dan mortar
sebelum pasukan Askar Melayu melancarkan operasi penggeledahan mencari dan
memusnah. Pasukan ini seterusnya diarahkan mengambil kedudukan di tapak
meriam di sekitar jalan Bentong-Karak dan melepaskan tembakan
mengharu ke arah selatan dan barat jalan utama dan berjaya memusnahkan
penempatan musuh-musuh. Di utara Semenanjung Malaya, mereka mengambil kedudukan tapak meriam di Sintok
dalam membantu batalion Askar Melayu dengan melancarkan beberapa jenis tembakan di kawasan yang disyaki pendudukan
komunis. Setelah ditamatkan operasi
tersebut di sekitar Oktober 1960, pasukan meriam terus diaturgerakkan di
kawasan Kuala Nerang, di mana mereka terpaksa mengharungi Sungai Terap dan
Sungai Pedu untuk menduduki tapak meriam bagi melancarkan bantuan tembakan.
Tembakan mengharu dilaksanakan bertubi-tubi telah melemahkan semangat musuh dan memudahkan
operasi penggelidahan oleh pasukan infantri. Setelah selesai operasi,
disebabkan tempat menyeberang telah ditenggelami air, pasukan meriam telah
dikeluarkan menggunakan rakit.
Pada 1963 sekali lagi negara digemparkan dengan pengesanan pasukan payung terjun Tentera Indonesia
mendarat di sekitar kawasan Thungamalu Estate di Kluang yang memulakan krisis Konfrantasi dengan negara jiran semasa
pemerintahan Soekarno. Rejimen Meriam
telah diarahkan untuk melaksanakan tugas rondaan hutan, tepi laut dan melakukan
serang hendap di kawasan pendaratan tentera Indonesia. Platun diketuai
oleh pegawai-pegawai meriam iaitu Lt. M.
Hasaan dan Lt. Herman telah melaksanakan operasi pembersihan sejauh 6000 ela
bagi menjejak musuh yang disyaki telah berada di kawasan tersebut. Beberapa
anggota meriam ditugaskan sebagai pegawai perhubungan kepada pasukan Gurkha dari tentera British. Bantuan
tembakan meriam secara langsung telah diberikan kepada tentera Gurkha yang
menjalankan operasi di kedudukan berhampiran. Serang hendap telah dilakukan
pada sebelah malam dan dengan ketangkasan salah seorang anak meriam, Gunner Chew Ling telah bertempur dan
berjaya menembak mati seorang tentera Indonesia yang menyamar berpakaian awam
. Di samping itu juga, dua orang
tentera Indonesia telah berjaya diberkas
oleh platun meriam yang di ketua Lt. Berinder Singh.
Selain daripada operasi Konfrantsi di Semenanjung, pasukan meriam
juga telah diaturgerakkan di kawasan Sabah dan Sarawak dalam membantu operasi
sejak tragedi di Kalabakan. Beberapa
pucuk meriam di tempatkan di Wallace Bay, Batu Lintang, Lubuk Antu dan Nangga Jambu untuk memberi
bantuan tembakan kepada Rejimen 1/10 Gurkha. Tapak meriam di ketuai beberapa
pegawai meriam iaitu Lt. M. Bakar Saleh, Lt Wan Nor , Lt M Hon Hong Kuang. Meriam-meriam digerakkan ke lokasi kira-kira
4000 ela daripada sempadan Malaysia- Indonesia dengan menggunakan helicopter
jenis Belvedere. Pasukan meriam telah
mengambilalih tugas daripada 45th
Royal British Regiment di Batu Lintang pada tarikh keramat 22 dan 23 Januari 1965 , di mana satu insiden
yang mengerikan telah berlaku. Kedudukan pasukan meriam telah dibedil oleh tentera Indonesia dengan menggunakan meriam howitzer di jarak kurang daripada 800 meter. Anak-anak Meriam
terselamat di sebalik kubu-kubu meriam yang di bina dan merea tidak dapat melakukan tembakan
balas disebabkan risiko penempatan-penempatan rumah panjang yang berhampiran.
Pada waktu kerajaan tanah melayu berada dalam keadaan darurat
sekitar tahun 1948 hingga 1960, gerakan mencari dan memusnah musuh yang dijalankan
oleh pasukan infantri mendapat perlindungan dan bantuan tembakan daripada
pasukan meriam. Operasi membenteras komunis dilaksanakan secara berterusan di
negeri Perak, Pahang , Kelantan termasuk
penempatan bersempadanan dengan negara Thailand iaitu di Betong Salient
dan Sadoa. Dalam salah satu operasi di bawah
kawalan beberapa pegawai pemerhati hadapan meriam iaitu Kapt Zainal Din, Lt Mokhtar Perman dan Lt
Kamaruddin telah mengarah tembakan yang memaksa pengganas komunis keluar dari
kawasan persembunyian. Hampir 1200 butir peluru letupan kuat, asap White
Phospurus , asap kuning dan peluru suaran telah ditembak terhadap kedudukan
musuh. Melalui laporan yang diperolehi, kesan
tembakan meriam tersebut telah berjaya
membunuh 24 pengganas komunis dan dianggarkan 17 mengalami kecederaan parah.
Di dalam salah
satu operasi , pasukan meriam terpaksa
menduduki kedudukan yang sukar demi memberi bantuan tembakan kepada pasukan
infantri yang menjalankan operasi mencari dan memusnah. Tapak Meriam ini
merangkumi kawasan Klian Intan, Chantarat , Ban Mak Muang , Ban Kamo, Ban To dan Ban Khok Chang. Tembakan meriam berhalilintar di waktu malam
telah mengagalkan pengganas komunis untuk meneruskan operasi mereka dan memberi impak psikologi yang melunturkan
semangat juang mereka. Dianggarkan hampir 6000 butir peluru telah berjaya
dilepaskan ke sasaran bagi menjayakan operasi yang dikenali sebagai Cahaya Bena. Dengan kejayaan
dan ketangkasan pasukan dan anak-anak meriam ini , mereka telah ditugaskan
operasi berikutnya di kawasan Betong
Salient dalam membantu pasukan Zulu Skuadron Rejimen Gerak Khas yang
melaksanakan serang hendap ke atas kumpulan pengganas komunis. Pegawai meriam
Lt Basri Asari dengan tangkas mengarah
tembakan yang mengorbankan pengganas
yang berlindung di penempatan mereka. Tragedi
yang tidak dapat dilupakan di dalam operasi apabila salah seorang pegawai meriam,
Lt. Raja Musa telah mengalami kecederaan parah akibat
terpijak jerangkap samar. Kesan daripada kecederaan itu ,mata beliau telah buta
dan kaki kanan terpaksa dipotong.
Beginilah kisah suka duka pahit maung mereka yang bergelar anak- anak meriam,
wira-wira yang tidak didendang. Bukanlah mudah untuk mengendali dan memastikan tembakan
yang tepat dan cepat dapat dilancarkan
sebilang masa bagi memastikan nyawa
pasukan sahabat dapat dilindungi. Ramai anak-anak meriam yang telah tercedera dan terkorban dalam
mengendalikan senjata yang amat berisiko tinggi ini. Kini masa berlalu, jasa dan perjuangan mereka dalam melenyapkan dan menggerunkan
musuh terus berlalu sepi. Nama-nama yang disebutkan di dalam kisah ini,
kini berada di celah-celah masyarakat biasa yang mungkin pernah kita sua dan jumpa.
Namun di sebalik wajah-wajah yang tidak dikenali itu, tersimpan kisah perwira yang mengegar- gempitakan
medan pertempuran dengan bedilan keramat, agar setiap inci tanah yang dicintai ini tidak dinodai oleh musuh durjana.
Andai kita lupa, ingatilah kembali dentuman tembakan 101 das Meriam 25 pounder yang mengiringi laungan pengistiharaan kemerdekaan Tanah
Melayu pada detik 31 ogos 1957. Semoga gempita gegar bedilan itu masih lagi bergaung di segenap penjuru sanubari warga
bumi tercinta ini. Selamat menyambut hari Merdeka buat wira-wira bedilan !
No comments:
Post a Comment